
vorige |
volgende
Anton van Duinkerken
de zoom
zinteken van ’t zeekre vergaan,
traagzaam vervlietende zoom,
draagt gij van heldere maan,
stil in het stilst van uw stroom,
glans, die mijn ziel wil verstaan.
sedert mijn jeugd mij nabij,
gaaft gij, bedroefde rivier,
menigen avond in mei,
onder beschermende vlier,
laafnis aan harts mijmerij.
keer ik van ver naar u weer,
buig ik mij over uw brug,
dan, voor een zeldzame keer,
spiegelt mijn heugnis terug,
’t juichende kind van weleer.
gun mijn gemoed, te verstaan,
waarom in ’t stilst van uw stroom,
als in ’t besef van vergaan,
meevloeit, geduldige zoom,
glans van de langzame maan.
Anton van Duinkerken
De Zoom (in: Verzamelde Gedichten, Utrecht 1957)
‘De Zoom’ in 2003 aangeboden door Gebr. Voets bv
Weg- en Waterbouw bij gelegenheid van de herinrichting
van de Grote Markt.